কাবুলিৱালা

অভিনেতা । গুৱাহাটীৰ পৰা নলবাৰী যোৱা শেষ বাছ । মিছ কৰিলে কাৰোবাৰ ঘৰত আলহী হোৱাৰ বাহিৰে বেলেগ উপায় নাই । বাছত থিয় হব জাগা নাই । হেণ্ডিমেনৰ লগত দৰ্জাত ওলমি 10 বজাত নলবাৰী আহি পাইছোঁ । দুখন মান ৰিক্সা অভিনেতাৰ কাৰণে ৰখি আছে । সেই ৰিক্সাৰ কেৰাচিন তেলৰ হেডলাইট কেইটাৰ বাহিৰে চাৰিওফালে সম্পূৰ্ণ অন্ধকাৰ । দোকান পোহাৰ বন্ধ । সদায় অহা যোৱা কৰা মানুহ কেইজনে ৰিক্সা মেনেজ কৰি গুচি গল । বাকী বোৰে পাদব্ৰজে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছে । বিদ্যাপুৰ, গোপাল বজাৰ, শান্তিপুৰ লৈ । ময়ো যোগ দিলোঁ । ডিচেম্বৰ মাহ । চাৰিওফালে কুঁৱলী, লগত অন্ধকাৰ । কল্পনা ষ্টুডিও পাৰ হৈ চাওঁ যে লগত আৰু কোনো নাই । কিহৰ ভয় হা চেংৰা চলি, নিজকে তেনেকুৱা এটা সান্তনা দি গৈ আছোঁ । ইছলাম চুপা পাৰ হওঁ হওঁ । তেনেতে ৰাস্তাৰ কাষৰ ঘৰ এটাৰ বাহিৰত এটা প্ৰকাণ্ড দানৱ । সাত ফুট মান ওখ । বৃহতাকাৰ । ৰাস্তাৰ মাজতে মোৰ হাত ভৰি জঠৰ হৈ গল । এনে লাগিল যেন সেই প্ৰকাণ্ড ছাঁয়ামূৰ্তি আহি মোক খাই পেলাব । ভয়তে আগ পিছ নাচাই মাৰিলো দৌৰ । ৰাস্তা আছিল শিলৰ, তাতে এন্ধাৰ । দুখোজ গৈয়ে.........ধৰাম । মই কি হৈছে বুজাৰ আগতে প্ৰকাণ্ড ছাঁয়ামূৰ্তি সন্মুখত হাজিৰ । ভয়তে মুখেৰে ওলাই গল এটা প্ৰচণ্ড চিৎকাৰ । দানৱটোৱে মোৰ চিৎকাৰ উপেক্ষা কৰি মোক দাঙি ধৰি থিয় কৰাই দিলে । তাৰ পাছত সি আধা হিন্দী, আধা অসমীয়াত যেতিয়া মই ঠিকে আছোঁনে সুধিলে তেতিয়াহে মনত পৰিল, আৰে এইখিনিতে এটা কাবুলিৱালা থাকে ।

মই ভয় খোৱা কাৰণে বেচেৰাই সিদিনা বৰ লাজ পাইছিল আৰু মোক ঘৰলৈ আগবঢ়াই থৈ আহিছিল । কাবুলৰ পৰা নলবাৰীলৈ অহাৰ কাহিনী কৈছিল । আৰু মই ধন্যবাদ দিয়াৰ আগতে আন্ধাৰত বিলীন হৈ গৈছিল ।